W tym roku alumni III roku Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego św. Jana Chrzciciela w Warszawie przygotowali sztukę teatralną zatytułowaną Ikona. Dwoista natura greckiego słowa eikon ma swoje odzwierciedlenie w fabule przedstawienia. Symboliczny obraz czy wyrazista postać? Widzowie od początku muszą konfrontować się z tym pytaniem. Ponadto tytułowa ikona przechodzi długą drogę dziejową, a każdy kto się z nią zetknie, pobudzany jest do refleksji o sens wiary.
Główną postacią sztuki jest błogosławiony Stefan kardynał Wyszyński, Prymas Tysiąclecia, który wywoływany jest na scenę w roli komentatora, będącego cieniem wydarzeń osadzonych w kontekście cichej wojny między dwoma obliczami wiary. Jako jej symboliczne wyrażenia wskazane zostały serce i rozum, co stanowi nawiązanie do obietnicy zawartej w starotestamentalnej Księdze Ezechiela. Wartym zauważenia jest fakt, że cała narracja została zaczerpnięta z oryginalnych wypowiedzi prymasa Wyszyńskiego.
Bohaterami sztuki są autentyczne osoby działaczy socjalistycznych, na czele z towarzyszem Bolesławem Bierutem, którego nadrzędnym celem jest władza, uświęcająca wszelkie środki podejmowane do jej uzyskania. Otoczony jest on murem współpracowników, zarówno świeckich jak i duchownych, stających w różnych momentach życia przed ikoną, przymuszonych w ten sposób do odpowiedzi na zasadnicze pytanie o ich wiarę.
W tło tych historycznych wydarzeń wpisany jest również epizod wojskowy błogosławionego księdza Jerzego Popiełuszki. Niezłomny męczennik za wiarę odpowiada na ideologię postawą spokoju i trwania na modlitwie, niezależnie od okoliczności zewnętrznych usiłujących go złamać. Wątek ten ma szczególne znaczenie w roku 40. rocznicy męczeńskiej śmierci błogosławionego i stanowi hołd dla jego pamięci w miejscu, gdzie przygotowywał się do kapłaństwa.
Ostatnim z podjętych wątków jest zdefiniowanie świętości, najbardziej pożądanego efektu sercem przyjętej wiary. Do tego celu wykorzystany został motyw cudu. Opowieść ojca pozwala dostrzec kalejdoskop jego przeżyć załamania i zdruzgotania zestawiony z tlącą się iskrą nadziei wyrażoną w modlitwie oraz oddaniu wstawiennictwu błogosławionego prymasa.
